گفت ای گروه هرکه ندارد هـــــــــــــــوای ما

 سر گیرد و برون رود از کربلای مــــــــــــــا
ناداده تن به خـــــــواری و ناکــرده تــرک  سر نتوان نهاد پا به خلوت سرای مـــــــــــــــا
تا دست و رو نشست به خون، می نیافت کس راه طواف بر حرم کبریای مـــــــــــــــــــــــا
هم راز بزم ما نبود طالبان جــــــــــــــــــــــــاه بیگانه باید از دو جهان آشنای مـــــــــــــا
برگردد آن که با هوسِ کشـــــــــــــــــــور آمده سرناورد به افسر شاهی گدای مــــــــــا
ما را هوای سلطنت مُلْکِ دیگر اســــــــــــــت کاین عرصه نیست در خور فرِّهُمای مــــا
یزدانِ ذوالجلال، به خلوت ســــــــــــــرای قدس آراسته است بزم ضیافت برای مــــــــــــــــا